- Πύθων
- I
Όνομα ιστορικών προσώπων.1. Αθηναίος αγγειοπλάστης της αρχαιότητας, που έζησε στον 6o – 5o αι. π.Χ. Διατηρούσε δικό του εργαστήρι, όπου φιλοτέχνησε ερυθρόμορφα αγγεία του αυστηρού ρυθμού. Από τα έργα του σώζονται τέσσερα κύπελλα (κύαθοι), ζωγραφισμένα το ένα από τον Επίκτητο και τα υπόλοιπα τρία από το Δούρη.2. Γιος του Κρατερού, στρατηγός και σωματοφύλακας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που πήρε, μετά τον θάνατό του, στο μερίδιό του τη Μηδία. Πολέμησε εναντίον του Πτολεμαίου και οργάνωσε τη στάση εναντίον του Περδίκκα. Ο Π. επιδίωξε να δημιουργήσει μεγάλο κράτος στην Ανατολή και για τον λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με πολλούς ισχυρούς Μακεδόνες. Τελικά, ο Αντίγονος τον αιχμαλώτισε με δόλο και τον σκότωσε.3. Δραματικός ποιητής από την Κατάνη. Ακολούθησε στην Ασία τον Μέγα Αλέξανδρο. Έγραψε το σατιρικό δράμα Αγών, που σατίριζε τους Αθηναίους.IIΦίδι ή δράκος της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Είχε εκατό κεφάλια και ζούσε σε σπήλαιο του Παρνασσού, φυλάσσοντας το αρχαίο μαντείο της θέμιδας. Η Ήρα τον εξαπέλυσε εναντίον της Λητούς, αλλά την έσωσε ο Ποσειδώνας, παρέχοντάς της άσυλο στο νησί Ορτυγία, την κατοπινή Δήλο. Ο Απόλλων, τέσσερις ημέρες μετά τη γέννηση του, σκότωσε τον Π., γι’ αυτό και λέγεται και Πύθιος.Από τον Π. γεννήθηκαν η Γοργώ, ο Γηριόνης, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Σφίγγα και σχεδόν όλα τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας.* * *ο, ΝΜΑ, και πύθωνας Ντερατόμορφο φίδι το οποίο εξολοθρεύθηκε από τον Απόλλωνα και το οποίο σχετίζεται άμεσα με την εγκαθίδρυσή του στους Δελφούς και την απαρχή τής εκεί λατρείας τουνεοελλ.ζωολ. (στον τ. πύθων) γένος νυκτόβιων φιδιών σφιγκτήρων τής οικογένειας boidae, που απαντούν στις τροπικές και εύκρατες περιοχές τής Αφρικής, τής Ασίας και τής Αυστραλίαςμσν.-αρχ.εγγαστρίμυθοςαρχ.φρ. «πνεῡμα Πύθωνος» — μαντικό πνεύμα.[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τ. τού Πυθώ* με επίθημα -ων, -ωνος (πρβλ. Γνάθ-ων). Ο τ. ως νεοελλ. επιστημονικός όρος είναι αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. python].
Dictionary of Greek. 2013.